De bliksemteller.

Deze heb ik gekregen en reageert op de ontladingen in de lucht (statische elektriciteit).
Bij een bliksem wordt elektrische lading verplaatst. Dit is op kilometers afstand merkbaar door een verandering van de elektrische veldsterkte. Bovendien zenden bliksems elektromagnetische golven in het radiogebied uit.
In 1896, d.w.z. in hetzelfde jaar dat Marconi de bruikbaarheid van radio als communicatiemiddel aantoonde, bouwde A.S. Popov al een onweersdetectieapparaat dat op de radiostoringen van bliksem reageerde. Tijdens onweer hoort men op de radio vaak kraakstoringen, als men tenminste een lokale antenne gebruikt in plaats van een centrale antenne-aansluiting.
Op de VHF(FM)-band hoort men vooral storingen van nabij onweer, op langere golfbereiken ook van onweer op grote afstand. Wolkontladingen veroorzaken in het algemeen zwakkere storingen. Als het overschrijden van een bepaalde storingsdrempel een telwerk bedient, wordt zo'n radio een 'bliksemteller'. Om zulke tellers onderling vergelijkbaar te maken, moeten afspraken over de antenne en het golflengtebereik worden gemaakt. In de jaren zestig werden bliksemtellers ingezet bij het onderzoek van onweersbanen in Zuidwest-Nederland (Boer en Feteris, 1969).
Het KNMI had in de jaren 1974-1987 een landelijk net met ca. twintig tellers. Ook nu nog zijn bliksemtellers bij weeramateurs in gebruik. Zulke tellers zijn nuttig voor locale waarschuwing en registratie, maar ze geven geen informatie over de richting en de afstand van het onweer. Ook is het moeilijk het effectieve bereik van zulke tellers te bepalen omdat radiostoringen van bliksems onderling sterk kunnen verschillen. (Bron:KNMI)

Klik op de bliksemteller voor de werking en schema.